آصف آشنا

خاطره ای از عید

می ریزی و می نوشی و من با تو همدستم

من از پیاله نه که از طعم لب ات مستم

سه شنبه روز اول عید است و تو مهمان

تا در نیاید دیگری، دروازه را بستم

حالا دگر من مثل تو، تو مثل من گرمی

می چرخی و من محو در رقصیدن ات هستم

طنازی و می نازی و با من هم آوازی

من نوکر ناز تو گک دربست دربستم

قربان راز آمدن هایت شوم دختر

تا می رسی من بی خیال هر چه بن بستم.

صدف

تو ماه نه، تو گل نه، تو ماهی نه، تو صدف

تو چیستی که این همه خوب ای، بگو صدف

من خس به روی آب ام و تو در زلال‌ها

کی می‌شود نشستن ما روبه‌رو صدف

هر لحظه را حسودی من می‌شود به آب

هر لحظه، او که می‌کندات شست‌وشو صدف

تو مثل شیر و خامه‌ی صبحانه، تو شکر

مثل تو هیچ نیست در این سمت‌وسو صدف

جرات نمی‌شود که تو را آرزو کنم

اوج حماقت است چنین آرزو صدف

تو آن‌قدر ظریف و لطیفی که در تن‌ات

غفلت نکرده است خدا قدر مو صدف

دانشکده شکوه ندارد بدون تو

یک دم بمان برای دل من، نرو صدف

تارنما: خانهء آشنا

~ توسط Zia Afzali Aatash در اکتبر 23, 2008.